Υπάρχει Άγιος Βασίλης;;;

Διάβασα πρόσφατα το εξαιρετικό κείμενο της κ. Σόνιας Ευθυμιάδου- Παπασταύρου "Χριστούγεννα είναι.." (στην εφημερίδα ΟΔΟΣ- 19/12/2013) και εκτός από το ότι ταυτίστηκα

"Δίχως"

Κόντευε έξι, πριν καν βγει ο ήλιος και ήταν ξύπνια. Είχε ντυθεί, δεν φόρεσε και τίποτα σπουδαίο. Τη καφέ φούστα της και ένα πουκάμισο με γιακαδάκι χαριτωμένο, όπως αυτά της εποχής. Γύρισε την πολυθρόνα στο δωμάτιό της, να κοιτά απ’το παράθυρο και κάθισε. Δεν ήθελε να αργήσει στο ραντεβού της. Η μάνα της, έξω απ’την πόρτα έβλεπε πάλι την ίδια εικόνα. Ξύπνια από ανησυχία κι αυτή. δεν μπορούσε να χωνέψει αυτό που της συνέβαινε.

Χόρχε Μπουκάι- Γράμμα στην κόρη μου

Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα'θελα να'μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:

* Να χαίρεσαι τον έρωτα

* Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου

* Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου

* Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή

Υποκατάστατο της Κικής Δημουλά

Σκορπίζουν τῶν δακρύων οἱ μεγάλες συγκεντρώσεις.

Μνήμη καὶ παρὸν ψάχνουν νὰ κρυφτοῦν ἀπὸ τὴ διαύγειά τους.

Η Θάλασσα

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.

Η αγάπη είναι ο φόβος

Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα

Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση
Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων
Και τι κρατά τάχα το χέρι που οι άνθρωποι δίνουν;

Αλκοολικοί Ανώνυμοι : «Το αλκοόλ δεν κάνει εξαιρέσεις»

Τη στιγμή που το αλκοόλ αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, υπάρχει ένας πυρήνας, μια ομάδα που κρατά έμπρακτα την ελπίδα για απεξάρτηση ζωντανή! Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί είναι μια οργάνωση που ξεκίνησε το 1935 στο Οχάιο και ευτυχώς έχει επεκταθεί τόσο πολύ που, ακόμα και σε μικρές επαρχιακές πόλεις όπως η Καστοριά, αναδεικνύεται η σημαντικότητα της προσφοράς της. Μια σπίθα που είναι ικανή να γίνει πυρκαγιά και να βάλει φωτιά σε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που οδηγούν κάποιον στον αλκοολισμό.

Όταν οι μαρκαδόροι γίνονται εργαλεία

Τέχνη, παιχνίδι, προσωπική ανάπτυξη, μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι για να προσφέρει το καθένα μια διάσταση που αγνοούσαμε. Εκεί που σταματά το ένα , ξεκινά το άλλο και εκεί που το ένα σε δυσκολεύει, έρχεται το άλλο για να σε ξεκλειδώσει.

Το άλογο στο τραπέζι

Προσπαθούσα να ανέβω την πλαγιά του όρους Evmandu για να συναντήσω ένα διάσημο γκουρού, του οποίου το όνομα είχα ξεχάσει να σημειώσω. Τότε ήμουν πολύ νεότερος αλλά η μακρά και επίπονη πεζοπορία με είχε εξαντλήσει και παρά το κρύο, το κορμί μου ήταν ιδρωμένο όταν έφτασα πια στο οροπέδιο όπου βρισκόταν το σπίτι του.  Με κοίταξε με το υπομονετικό βλέμμα του, εγώ του χαμογέλασα ενώ προσπαθούσα να καταπιώ τον αέρα και να τον φέρω στα πνευμόνια μου. 

Μαριέττα Φαφούτη: Ταυτίζομαι με όλα τα τραγούδια

Αιθέρια και αισιόδοξη, ακριβώς όπως η φωνή και η μουσική της, η Μαριέττα Φαφούτη, μίλησε στους “Ορίζοντες” λίγο πριν την εμφάνισή της στο 35^ο RiverPartyστο Νεστόριο. Την Παρασκευή 2 Αυγούστου θα ανέβει στη σκηνή του μεγαλύτερου μουσικού φεστιβάλ της χώρας, η δημοφιλής τραγουδίστρια και συνθέτρια, την ίδια μέρα που θα φιλοξενηθούν ο Μάριος Φραγκούλης, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, καθώς και πολλοί ακόμη καλλιτέχνες. Μια εμφάνιση που όπως μας είπε η ίδια περιμένει με αγωνία, καθώς οι μαρτυρίες συναδέλφων της, της μίλησαν για αξέχαστες στιγμές. Την πετύχαμε στο στούντιο, να ηχογραφεί. Όχι για τον προσωπικό της δίσκο. Για αυτόν μας είπε πως προς το παρόν υπάρχει πολύ υλικό διαθέσιμο.

Ηλίας Παπαμόσχος: Ξεγελώντας τη λήθη

Πόσο προετοιμασμένος μπορεί να είναι κάποιος όταν πρόκειται να συναντήσει έναν συγγραφέα; Όταν πρόκειται να συναντήσει έναν άνθρωπο που έχει μάθει να μιλά με έναν άλλο τρόπο, που έχει μάθει να γίνεται ριψοκίνδυνα διάφανος, να καθρεφτίζει τις πτυχές του, να επικοινωνεί με τον αναγνώστη και να δημιουργεί μια διαφορετική αλλά εξίσου συναρπαστική σχέση; Με αυτές τις αγωνίες και ακόμα περισσότερες να τριγυρίζουν στο κεφάλι μου συνάντησα τον κ. Ηλία Παπαμόσχο, τον γνωστό Καστοριάνο διηγηματογράφο, ο οποίος έχει επάξια αποκτήσει μια υψηλή θέση στην εκτίμηση και την αναγνώριση των αναγνωστών.

Ιωάννα Ναούμ: Αναγεννώντας τη Βυζαντινή Αγιογραφία

Ιωάννα Ναούμ: Αναγεννώντας τη Βυζαντινή Αγιογραφία

Ούτε η ίδια το φανταζόταν πως μια μέρα θα γίνει αρωγός της βυζαντινής ιστορίας και παράδοσης. Δεν περίμενε πως θα την κατακτήσει μια τέχνη, η οποία θα σήμαινε τόσα πολλά για την Καστοριά λόγω της μακράς παράδοσής της. Δεν φανταζόταν πως θα καταπιαστεί με την αγιοσύνη. Ο λόγος για την Ιωάννα Ναούμ, η οποία είναι Αγιογράφος Βυζαντινών εικόνων και τοιχογραφιών. Μεγαλωμένη σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον, λόγω του γεγονότος πως ο πατέρας της είναι ιερέας, έφυγε στη Θεσσαλονίκη όπου και εκπαιδεύτηκε, ενώ από το 2004 ασχολείται επαγγελματικά με την Αγιογραφία. «Από μικρή είχα μια έφεση στη ζωγραφική. Μπορούσα να καταπιαστώ με το μολύβι και να σχεδιάσω οτιδήποτε. Τα πρώτα μου σχέδια ήταν αυτά των εκπαιδευτικών μου στο σχολείο. Όσο αυτοί ήταν στον πίνακα, εγώ από κάτω τους ζωγράφιζα» αναπολεί η ίδια και χαμογελά.

Πρόκειται για μια δύσκολη τέχνη, με ακόμα πιο δύσκολη τεχνική. Πήγαμε στο εργαστήριό της, μας ξενάγησε, μας άφησε για λίγο να μυρίσουμε τα χρώματά της, να καθίσουμε μπροστά από το καβαλέτο, να πιάσουμε τα πινέλα της, να γευτούμε λίγο από την αίσθηση αυτή, την τόσο καλλιτεχνική.

Μερόπη Σωτηροπούλου- Μάγγελ: Η Τέχνη είναι ένα παιχνίδι

Μερόπη Σωτηροπούλου- Μάγγελ: Η Τέχνη είναι ένα παιχνίδι

Ανακαλύπτοντας νέους δρόμους

Συνήθως τέτοια θέματα τα γράφω με μουσική υπόκρουση. Δεν ήξερα τι μουσική να βάλω. Κατέληξα σε μια ορχηστρική, από αυτές που τους στίχους τους φτιάχνεις εσύ. Τίποτα δεν σε καθοδηγεί, μόνο το συναίσθημά σου. Αυτό που σου μιλά άλλοτε δυνατά, άλλοτε σιγότερα. Είναι πάντα εκεί και παιχνιδίζει. Έτσι με τις μελωδίες να συντροφεύουν αναρωτήθηκα πως μπορώ να περιγράψω, τι μπορώ να αναφέρω για μία καλλιτέχνιδα.

Νατάσσα Μποφίλιου:Μια φιλική κουβέντα πριν εμφανιστεί στο River Party στο Νεστόριο Καστοριάς

«Είμαι πολύ αυθόρμητη, δεν προσποιούμαι, κάνω ό, τι νιώθω εκείνη τη στιγμή»

Και κάθεσαι να ακούσεις κάποια τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία και αιχμαλωτίζεσαι, χωρίς να ξέρεις τι φταίει. Θέλεις να ακούσεις κι άλλο, κι άλλο, να μην σταματήσεις. Στο ζητάει η καρδιά σου, γιατί εκεί ακούμπησαν οι μελωδίες της, οι στίχοι, η ταξιδιάρικη, βελούδινη φωνή της. Αυτή η φωνή που άλλοτε είναι ρομαντική, άλλοτε ρεμπέτισσα, κάποιες φορές θυμωμένη, ενώ άλλες αγαπησιάρικη. Οι θαυμαστές της υποκλίνονται στο ταλέντο της, και η ίδια αγκαλιάζει τη ζεστασιά που της δείχνουν.