Ευτυχώς δεν είμαι τέλειος!

Από μια καλή επίδοση έως το σωστό ύψος και από τα καλόγουστα ρούχα έως το θεμιτό ιδανικό βάρος. Μια διαρκής προσπάθεια προσέγγισης της ιδανικής εικόνας, η οποία συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι σαφώς αποδεκτά από την κοινωνία, τα οποία η ίδια έχει θεσπίσει. Προσπαθούμε εναγωνίως να προσεγγίσουμε την τελειότητα – όποια κι αν είναι αυτή- ενώ την ίδια στιγμή αναζητούμε στους άλλους το διαφορετικό.

Σταμάτα να σκοτώνεις την αυτοεκτίμησή σου! (Μέρος Α: Ενοχές)

Σαν μικρά δαιμόνια τρυπώνουν στα πιο σκοτεινά σημεία των σκέψεών σου, έτοιμα να καταδικάσουν κάθε λογισμό, κάθε πράξη, κίνητρο, συναίσθημα. Ενοχές, τύψεις, ανάγκη για αυτοτιμωρία. Πόσες φορές ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με την αμφισβήτηση του ίδιου μας του εαυτού; Πόσες φορές προτεραιότητά μας γίνονται οι άλλοι και οι τρόποι να τους ευχαριστήσουμε;

Γιατί δεν σταματώ να με κατηγορώ;

Μοιάζει να είναι παραπάνω από εύκολο, τη στιγμή που αναρωτιέμαι τι έκανα, πως υπήρξα, πως σχετίστηκα, να ξεκινήσω μια αιματηρή στοχοποίηση του εαυτού μου. Να στριμώξω το είδωλό μου στον καθρέφτη και σα δάσκαλος να του υψώσω το δάχτυλο, λέγοντάς του πόσο ανεπαρκής είναι, πόσο έσφαλε, πόσο θα μπορούσε να έχει φερθεί διαφορετικά.

Πριν σε γνωρίσω, σε ξέρω

Μιλώντας για τη βία στις συντροφικές σχέσεις, πολλές φορές αναρωτιέμαι πότε αυτή συνήθως ξεκινάει. Κουβεντιάζοντας με ανθρώπους, αρκετοί θέτουν ως σημείο αναφοράς το γάμο ή τον ερχομό ενός παιδιού. «Ξεκίνησε να τη χτυπάει μετά το γάμο» ή «μόλις γέννησε, αυτός έγινε άλλος άνθρωπος».

Γράμμα στον εαυτό μου

Αγαπητέ εαυτέ μου,

σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί μοιάζει να πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε. Σαν να’ χες φύγει ταξίδι, από εκείνα που κάνουν τα καράβια και ξεχνούν πόσους ναύτες έχουν πάνω, και η επιστροφή είναι υπόσχεση. Μοιάζει να πέρασε καιρός από τότε που είχαμε καθίσει και κοιτιόμασταν, ανακαλύπτοντας ο ένας τον άλλον, σαν να χρειαζόταν να συστηθούμε ξανά.

Εσύ, είσαι φτιαγμένος από όνειρο;

Πλησιάζει το καλοκαίρι και μαζί πλησιάζει και η αγωνία της κατάκτησης μιας εικόνας ιδανικης, η οποία θα ανταποκρίνεται στις επιταγές της καλοκαιρινής περιόδου. Ξεκινούν να τίθενται τα ερωτηματικά για τις διακοπές ενώ τα γυμναστήρια αναβλύζουν από σώματα που επιδιώκουν να αντικατασταθούν από άλλα, θελκτικότερα, πλησιέστερα σε αυτό που θεωρείται «θεμιτό για το καλοκαίρι».

Το δικαίωμα στην ευτυχία

Τι είναι ευτυχία; Ποιος έχει δικαίωμα να αισθάνεται ευτυχής και πως μπορεί κάποιος να νιώθει ευτυχισμένος; Έχει ενδιαφέρον να σταθούμε και να παρατηρήσουμε τι θεμελιώνεται ως ευτυχία στη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Η ευτυχία συνδυάζεται με την απόκτηση υλικών αγαθών κυρίως και κάπως έτσι συγχέεται το πραγματικό νόημά της.

Ανάσταση είναι…

Θα σου πω τις αμαρτίες μου. Τις ξέρω αλλά τις φοβάμαι. Διστάζω γιατί νομίζω πως αν τις παραδεχτώ θα με τραυματίσουν. Και να που έρχεται η Ανάσταση να με σώσει, μονάχα αν τις μαρτυρήσω, αν ανοίξω τα μάτια και τις παραδεχτώ. Και την περιμένω την Ανάσταση.

Τι είμαι; Καλός ή κακός;

Κάθε παιδί, από τη στιγμή που γεννιέται, τίθεται υπό κρίση. «Τα καλά παιδιά δεν κάνουν έτσι», ή «Τα καλά παιδιά δε θυμώνουν, δε γκρινιάζουν, δεν παραπονιούνται» ή «δεν κάνουν ο,τιδήποτε εν γένει προκαλεί δυσφορία».

Όταν κάτι αλλάζει…

- Έλα…

- Που με πας;

- Έλα να φτιάξουμε τσάι και να χαζέψουμε το φεγγάρι.

- Πωωω… Bαρετό; Εσένα δεν σου αρέσει το τσάι.

Αγγίζω σημαίνει Υπάρχω

Τη στιγμή που κανείς δεν θέλει να είναι μόνος, τη στιγμή που ο καθένας μας αισθάνεται την ανάγκη να συντροφεύεται, κάτι που μπορεί να μας φέρει κοντά μοιάζει ώρες ώρες απειλητικό.

Το βιβλίο μου

Κανείς δεν είπε πως είναι παράλογο να διστάζεις να πέσεις στην άβυσσο.

Κανείς δεν θα τολμήσει να σε κρίνει που λαχταράς να νιώσεις σαν να πέφτεις στο πιο φιλόξενο στρώμα.

Άλλωστε με πτώση στην άβυσσο μοιάζει καθετί που σε ξεβολεύει.